ردیاب گاز ابعاد کوچکی دارد و کارکرد آن آسان است، اما در فرآیند استفاده برای اینکه ردیاب گاز نقش بهتری داشته باشد، در حین استفاده نباید از چهار نکته زیر چشم پوشی کرد:
اول، به عمر سنسورهای مختلف توجه کنید: به طور کلی، در ابزارهای قابل حمل، عمر سنسورهای LEL به طور کلی می تواند حدود سه سال استفاده شود. عمر آشکارسازهای فوتیونیزاسیون چهار سال یا بیشتر است. عمر سنسورهای گاز مخصوص الکتروشیمیایی طول عمر سنسور آشکارساز مونوکسید کربن به طور کلی یک تا دو سال است. طول عمر سنسور آشکارساز مونوکسید کربن حدود یک سال است. عمر سنسور الکتروشیمیایی به خشکی الکترولیت بستگی دارد، بنابراین در صورت عدم استفاده طولانی مدت، آب بندی آن در محیطی با دمای کمتر می تواند عمر مفید آن را افزایش دهد. با توجه به اندازه نسبتا بزرگ ابزار ثابت، عمر سنسور نیز بیشتر است.
دوم، به کالیبراسیون و آزمایش منظم توجه کنید: آشکارسازهای گازهای سمی و مضر مانند سایر ابزارهای تحلیلی و آزمایشی با مقایسه نسبی اندازه گیری می شوند. بنابراین، صفر کردن دستگاه در هر زمان و کالیبره کردن مکرر دستگاه از وظایف ضروری برای اطمینان از دقت اندازه گیری ابزار است.
سوم، به محدوده اندازه گیری غلظت ابزار تشخیص توجه کنید: آشکارساز مونوکسید کربن محدوده تشخیص ثابت خود را دارد. تنها زمانی که اندازهگیری در محدوده اندازهگیری آن کامل شود، میتوان دستگاه را به دقت تعیین کرد.
چهارم، به تداخل تشخیص بین سنسورهای مختلف توجه کنید: به طور کلی، هر سنسور آشکارساز گاز مربوط به یک گاز تشخیص خاص است. بنابراین، هنگام انتخاب سنسور گاز، باید تمام تلاش خود را بکنید تا تأثیر گازهای دیگر بر تداخل تشخیص سنسور را درک کنید.
